1582

آنجا که باورها در هم میشکند.

مفاهیمی که به آن اعتقاد داشتیم در هم میشکند.

جملاتی که برایمان مقدس بود و برای آدم‌هایی که در درونمان هم مقدس بودند بکار میبردیم، در هم میشکند.

آنجا که تقدس خود در هم میشکند.

آنجا که رویاهایمان در هم میشکند.

چارچوب‌ها، امیدها و انتظارهایمان در هم میشکند.

درست در میان تمام آن شکستگی‌ها…. «حقیقت» منسجم میشود و ما میتوانیم چشمانش را در میان قطعه‌های شکسته‌ی شده‌ی ساخته‌ی ذهنمان ببینیم.

یک واقعیت منسجم و بدون تحریف…

همیشه در میان آنچه در هم میشکند، حقیقتی که به وسیله‌ی خودمان شکسته شده بوده است، منسجم میشود و به ما نگاه میکند.

درست همانند دو چشم روشن، در میان ویرانه‌های یک باور.

ویران شدن، شرطِ دست یافتن به «حقیقت» است.

از ویران شدنمان، نترسیم.

+ نترس

شجاع باش

تو میتونی دختر ...

میدونم از دیروز ناراحتی

هم هورمونها قاطی

هم بخاطر پیامهایی که درمورد م.یرحس.ن و رفتاراش به مامان دادی و جواب نداده ناراحتی

هم چون پیام نداده بیا شیر رو بگیر ناراحتی...

کُلا بابتش غصه داری

حق داری